vrijdag 27 juni

Ongelooflijk maar waar, het is vandaag al weer 4 weken geleden dat ik in het vliegtuig naar Frankfurt stapte om vanuit daar verder te vliegen naar Johannesburg en Port Elizabeth..
De tijd gaat hier zo snel!

Zoals ik al eerder schreef het is niet te doen om alle belevenissen van de afgelopen dagen in dit (korte) stukje weblog te schrijven.
Daarom ook dit keer wat hoogtepunten!

Vrijdag 20 juni ben ik weer even voor een dagje terug geweest op Ithemba. Daycarecentre voor kinderen met een beperking. Hier hebben ze gedurende de dag een veilige plek, krijgen ze een lunch en wordt er gewerkt aan de fysieke mogelijkheden van deze kinderen,bv. door een ergotherapeute.
Medevrijwilligster Sanne heeft hier 7 weken gewerkt en ik mocht mee tijdens haar afscheidsdag. Het was geweldig om te zien hoe hard Ithemba aan de weg werkt en hoe ze, met de weinige middelen die ze hebben, toch veel voor elkaar krijgen! Top om weer even terug te zijn.

's Avonds een geweldige ladiesnight gehad met Sabrina (medewerkster Ithemba) en Sanne. Er dwalen hiervan wat foto s rond op facebook... jammer genoeg :). Het welbekende spel : 'wie ben ik' met de plakkertjes op je hoofd is daar gespeeld.
Zaterdag zijn Sanne en ik met de nieuwe vrijwilliger en 3 jongeren van Thamsanqa vertrokken naar Jeffreysbay. In 1 woord GEWELDIG! Wat is het toch fijn om deze kinderen een keertje te verwennen en daarvan dan ook nog mee te mogen genieten.
Meest hilarische moment van dit weekend wil ik jullie toch niet onthouden..
Volgens de beschrijving van het park waar we zaten zouden er in het huisje 2 badkamers moeten zijn. 1 centraal en 1 en-suite. Zowel Sanne als ik konden deze echter niet vinden en waren ook te druk met andere dingen om ons druk over te maken.. We hadden een douche, een wc, meer dan genoeg.
Wat later op de avond was ik voor 1 van de jongens op zoek naar een deken en opende daarom de kledingkast. Ik geloof dat ik gegild heb, want toen ik de kastdeur opende.... was daar de 2 badkamer! inclusief ligbad, tweede wc, wastafel... Sanne en ik hebben, tot verbazing van de jongens, werkelijk een uur de slappe lach gehad om deze ontdekking. Helaas voor de jongens hield het ook de volgende dag niet op..

Zondag was het mijn verjaardag en eerlijk is eerlijk: het was een heel bijzondere. Na al toegezongen te zijn in en restaurant op zaterdag, een boodschap in het zand en een kaartje van Sanne belde ook moeders nog!
Helemaal fijn natuurlijk..
Bij thuiskomst, na een fijn ontbijt en een stevig fanatiek potje putt-putt, mocht ik dan eindelijk mijn verjaardagspost openmaken..
En wederom genieten: een kaartje van mijn ouders en een heleboel kadootjes van vrienden in een pakket! En daarna nog in mijn lievelingsrestaurant uit eten... Wat een feest!
Ook de mail van die dag was speciaal! Dank voor alle felicitaties, gelukwensen, etc...

Maandag was het business as usual: op naar de playschool. Veel leuke momenten met de kinderen. S middags heb ik Lewis, de nieuwe vrijwilliger, alle huizen van Thamsanqa laten zien. We waren net op tijd terug om met Sanne naar het vliegveld te gaan. Afscheid nemen is nooit leuk en ook nu dus niet..

Dinsdag hebben we op de playschool nog eventjes dunnetjes mijn verjaardag en die van 2 kinderen gevierd. Was zeer geslaagd.
Ik ben die dag ook weer begonnen met mijn favoriete werkje: vingerverven! Ook nu heerste er weer opperste concentratie en stilte bij de jongste kinderen toen Ellen, de huismoeder, en ik bezig waren om de spullen te voorbereiden. Heerlijk!

Woensdag zijn we niet naar het project geweest maar zijn we Louise, projectleidster, op pad geweest. Er stonden 2 bezoeken gepland aan naaiateliers. Hier worden de schooluniformen gemaakt die we voor het nieuwe schooljaar willen gaan verkopen in onze winkel.
En het goede nieuws is: we hebben voorraad! Bij het eerste atelier stonden de spullen op ons te wachten, helemaal super!

Bij het tweede atelier, waar mensen met een beperking werken, hebben we een uitgebreide rondleiding gehad. Super om te zien wat er toch allemaal wel niet mogelijk is met een beetje inzet van iedereen en het zien van ieders mogelijkheden (in plaats van beperkingen).

S avonds was het full house. De (schoon)zussen van Daphne waren hier en hebben meegegeten. Natuurlijk werd er ook gesproken over de begrafenis van hun man, zwager Michael. Het is bijzonder om deel uit te mogen maken van deze gesprekken en te merken wat een bijzondere familie dit is. (Al is het voor mij niet altijd te volgen over welke neef, nicht, tante,oom, aangetrouwd, broer van, zus van.. het gaat. Het zijn er zoveel!).

Vandaag heb ik samen met Daphne en Anne koekjes gebakken voor de kinderen van Thamsanqa en hun buren.. Het was erg gezellig! ik heb in 1 middag meer koekjes gebakken dan ik tot nu toe in mijn hele leven gedaan heb.. Helemaal top!

Verder ben ik de afgelopen dagen bezig geweest met het 67 dekens verhaal (zie vorige blog) omtrent Nelson Mandela Day. De aanmeldingen lopen langzamerhand binnen. We zitten nu op zo'n 20 dekens. Super natuurlijk! Mocht je nog mee willen doen dan kan dat door even een berichtje te sturen naar jmmoorman@home.nl of een reactie hier achter te laten. Het zou mooi zijn wanneer we het symbolische getal van 67 kunnen bereiken!

Lieve groet,
Jessica

Ps. ik hoop hieronder nog een paar foto's bij te voegen..